कविता - समाप्ती

 

ढोलीत भल्या झाडाच्या 

रानपाखरू निजावे 

शिणले दिवे केशरी 

आता शांतवावे 

आता अंधारून यावे, आता अंधारून यावे 

धार वाहत आता 

जलाशयाशी विसावे 

संपले पाझर सारे, 

ना तरंग कुठे उठावे 

आता अंधारून यावे, आता अंधारून यावे 

एकेक किलकिली खिडकी, 

एकेक दार मिटावे 

कशाचा शोध हा होता, 

अर्थाचे पेच सुटावे  

आता अंधारून यावे, आता अंधारून यावे 

एकेका आठवाचे 

आता निर्माल्य व्हावे 

आणि उरात मातीच्या

त्याने गंध भरावे 

आता अंधारून यावे, आता अंधारून यावे